Od najmłodszych lat, mama uczyła nas co robić należy i czego nie należy, co robić wolno a czego nie wolno i wreszcie, co robić wypada.
Nawet jeśli coś nie jest zapisane w żadnych ustawach i w żadnych prawach.
Od dziecka było nam wiadomo, że aby wejść do czyjegoś mieszkania, to należy najpierw zapukać. I tak robiliśmy już w czasach kiedy nie było telefonów, internetu itp wynalazków. Żeby spotkać się z kolegami trzeba było iść na boisko, albo iśc i kolegę z domu wywołać. Trzeba było zapukać i poczekać aż ktoś otworzy, a nie łapać za klamkę i próbować wejść. To było u każdego dziecka wręcz wpojone i nikt nie odważyłby się złapać za klamkę.
Dochodziło do tak kuriozalnych sytuacji, kiedy to spedzałem czas u kolegi piętro wyżej, bawiliśmy się klockami, a nagle obaj przypomnieliśmy sobie że jakaś zabawka, której teraz potrzebujemy, leży u mnie. Więc zbiegałem na dół w kapciach, w tych samych kapciach za dwie minuty wracałem i znów stałem przed drzwiami i pukałem.
Pewnego dnia, mojego kolegi ojciec zapytał mnie, po co pukam drugi raz. On nie widział, żebym wychodził i myślał że bawimy się w pokoju, a kiedy ja pukam, to on musi znów wstać z fotela i podejść do drzwi. Mimo to, zawsze pukaliśmy. Bo tak wypadało i już.
Było wiadomo, że do sklepów i do komunikacji miejskiej nie wolno wejść z papierosem. Nikt tego ludzi nie uczył. Nie było o tym żadnych praw ani ustaw. Po prostu nie wypadało i juz.
Wiadomo było że potrzeby fizjologiczne trzeba załatwić w toalecie, a nie w pokoju do doniczki, chociać potrzeby te są jak najbardziej naturalne i każdy ma takie same. Mimo wszystko będąc w gościach, czy nawet w domu, trzeba było iść do toalety. Nie było żadnej ustawy, która mówiłaby że nie wolno nasikać do kwiatka na półpiętrze. Jednak ludzie tego nie robili. Nie i już.
Uczono dzieci, że śmieci i papierki wyrzuca się do kosza na śmieci, a nie rzuca na podłogę. Podobne zasady obowiązywały na zewnątrz. Zjadłem cukierka, to papierek wrzucałem do kosza, albo chowałem w kieszeni. Ba! To była zmora wszystkich dzieci. Kiedy na początku miały pełną kieszeń ckierków, a pod koniec jedzenia, trzeba było szukać dłonią tego ostatniego cukierka, wśród kilkudziesięciu pustych papierków. Ci sprytniejsci papierki chowali w innejj kieszeni, a cukierki trzymali w innej, ale nikt z nas nawet nie pomyślał, że można cukierka odwinąć, a papierek rzucić na chodnik. To nie było tak, że kiedy nikt nie widział, to się rzucało. Nie rzucał nikt.

Wiadomo było że nie wolno do sklepu wejść z psem.

Dzisiaj mamy XXI wiek i co?
Jadę ciężarówką i widzę buraka palącego za kierownicą (zupełnie inna sprawa, że nie wolo mi trzymać komórki przy uchu, a on może trzymać w dłoni otwarty ogień), który niedopałek bezrefleksyjnie rzuca przez okno. Nawet mu do głowy nie przyjdzie, że robi coś złego i że mógłby poczekać i rzucić kiedy nikt nie widzi.
Nie. Rzuca tak, jakby to było coś normalnego u niego w domu. Jakby tak był od dziecka wychowany i nawet przed rzutem nie sprawdzi czy np. nie wyprzedza go kabriolet, żeby pet nie upadł na skórzaną tapicerkę. Nie myśli.

Idę na spacer w góry i widzę od groma pustych puszek, papierków i petów. Petów! To znaczy że ludzie rzucają niedopałki i palą papierosy w lesie ( sic! ).
I co? Pod górę taszczył pełną butelkę i nie była za ciężka, za to pusta i to w dół, jest już nie do udźwignięcia. Trzeba ją wyrzucić w lesie.

Na drzwiach wejściowych w sklepach HERT, pojawiły się karteczki z napisami, żeby nie wprowadzać psów do sklepu. Samo pojawienie sie takich karteczek, świadczy o upadku naszej cywilizacji. Dawniej nie były potrzebne.

No to jeśli jest już społeczne przyzwolenie na to wszystko i łamane są wszelkie tabu i zasady dobrego wychowania, to może złammy jeszcze kilka.
Ostatnio do sklepu z psem wchodziła kobieta, a ja klepnąłem ją w tyłek. Oburzyła się i zapytała dlaczego ją klepię. Odpowiedziałem jej, że ma zgrabną pupę i ja odczułem naturalna człowiekowi potrzebę podotykania jej. Zapytałem jej, dlaczego ja mam stosować ogólne zasady norm społecznych wobec osoby która sama się do nich nie stosuje. Wiem że nie wypada tego robić, ale nie wypada też wchodzić do sklepu z psem. Ona się nie przejmuje tym co nie wypada, więc ja też się przejmować przestałem. Zaczęła za mną iść i na mnie krzyczeć. Kiedy się zorientowałem, że za mną idzie wszedłem do obcej bramy. Nie odważyła się wejść za mną, a ja opuściłem blok drugim wyjściem od podwórka i uciekłem.
Swoją drogą, powinienem tak samo na nią krzyczeć, że weszła do sklepu z psem.

~Cyprian Kleofas Kozłowicz

*.151.39.48