Tym razem zwracam się do PANÓW i przepraszam PANIE że nie proszę o ich opinie w tym temacie.
Właściwie, to nawet nie wiem, od czego i jak zacząć, aby czytelnie przedstawić i prawidłowo wyświetlić moją sprawę.
Chodzi mi po głowie kilka spraw, ale wszystkie one mają wspólny mianownik.
Mianownikiem tym, jest szeroko pojęta KULTURA.
Może powinienem napisać: DŻENTELMEŃSKOŚĆ? A może GRZECZNOŚĆ i SZACUNEK.

Zacznijmy od anglosasów. Jeden amerykanin, który na YOUTUBIE poucza Polaków, jak mówić poprawnie po angielsku w USA i jakich zwrotów nie używać, wyjaśnił w jednym z odcinków, dlaczego w kulturze anglosaskiej, jest taka wymuszona grzeczność. Przykład : W PL idziesz do sklepu, mówisz "dzień dobry" i po skończonych zakupach, mówisz "dziękuję" i "do widzenia". U nas nie utarło się mówić dziękuję po każdym podanym przez sprzedawcę banknocie i produkcie. Kiedy byłem w UK, zdawało mi się to takie jakieś sztuczne i nienaturalne.
Taka przesadna grzeczność.
Amerykanin to wyjaśnił. U nich przez długie dziesięciolecia, wszyscy posiadali broń palną, a urażony mężczyzna mógł zażądać satysfakcji w postaci pojedynku. Tam nie było żartów. Nie powiedziałeś: "dzień dobry", zapomniałeś podziękować i mogłeś wylądować w drewnianej skrzynce, dwa metry pod ziemią.
U nas było inaczej, ale też nie do końca. Wprawdzie nam ukradziono wiek XIX, ale wcześniej pojedynkowaliśmy się równie namiętnie.

Niby można było zginąć za byle co, ale dzięki temu. Właśnie. DZIĘKI TEMU, wszyscy zwracali się do siebie w sposób ugrzeczniony. Szlachcic nie zwrócił się do szlachcica per "TY". Mówiono sobie per "PAN". Każdy był grzeczny, szarmancki i nikt nie odważył się odezwać w sposób niegodny do kobiety, ani nawet w jej obecności.
Jeśli mężczyzna, przeklął przy kobietach, to była 100% pewność, że wszyscy partnerzy obecnych dam, wyzywali delikwenta na pojedynek.
I istniało prawdopodobieństwo graniczące z pewnością, że taki delikwent nie przeżył.
Po rozbiorach, w Polsce międzywojennej, już się nie pojedynkowano, ale normą było policzkowanie.
Mężczyzna, w którego obecności znieważono damę (jakąkolwiek, a nie tylko jego kobietę), musiał stanąć na wysokości zadania i spoliczkować znieważającego. Walił w pysk, bez zastanowienia, a sam uderzony, jeśli miał odrobinę godności, wiedział że mu się należało i nie obrażał się. Dostawał na otrzeźwienie w japunie i jeszcze przepraszał wszystkich obecnych za swoje nieobyczajne zachowanie. Gdyby nie przeprosił, to mógłby po powrocie do domu, strzelić sobie w łeb, albo przyszykować pętelkę na szyję. Jedyną dla niego szansą, na wyjście z sytuacji z twarzą i z godnością, było przyjęcie ciosu w policzek i przeproszenie obecnych.

A dzisiaj??
Zdziczenie obyczajów.
Wracam sobie z pracy i widzę faceta, który klnie w sklepie. Nie wiem o co i do kogo klął, ale strasznie wulgarnie się odzywał. Podszedłem do niego i powiedziałem tak:
-Szanowny Panie. Zachowuje się pan skandalicznie i jeśli Pan nie przestanie, będę zmuszony przywołać Pana do porządku. Apeluję do Pana zdrowego rozsądku!!
ten rozdziawił gębę i szczęka mu opadła. Więc kontynuowałem i powiedziałem.
-Nawołuję, żeby zaprzestał Pan używania obelżywych słów w obecności dam.
Niektórzy w sklepie zarechotali, temu opad szczęki jeszcze nie minął i zaczął się rozglądać. Nagle połapał się, że jestem sam i powiedział:
-COoooo oo???
Ja na to:
- Żądam żeby się... Przerwał mi i znów przeklinał, na co uderzyłem go w pysk otwartą dłonią.
Czekałem na przeprosiny, ale rzucił się na mnie z pięściami i musiałem się bronić. Oczywiście oklepałem mu pysk i skopałem jajca, a ten pijak ani razu mnie nie trafił. Po czym uciekłem ze sklepu. Po kilku minutach obserwowałem z daleka jak wynoszą go na noszach, a po kolejnych kilku przyjechała policja.

Co się dzieje z tymi ludźmi. Przecież gdybyśmy byli w XIX wieku, to bym go szabelką popłatał na dzwonka, albo zwyczajnie zastrzelił.
Może to dlatego wtedy wszyscy byli grzeczni. Bo ci niegrzeczni i nieobyczajni leżeli w trumienkach. Ludzie wtedy dzielili się na grzecznych i martwych.
Szkoda, że nie mogłem go legalnie zabić, jak dwa wieki temu. Może bym, nie musiał.

~Cyprian Kleofas Kozłowicz

*.dynamic-1-kat-k-5-3-0.vectranet.pl