15-minutowa przerwa wliczana do czasu pracy
Pierwszą przerwą, o której mowa w ustawie o czasie pracy kierowców, w art. 6 ust. 3, jest 15-minutowa przerwa wliczana do czasu pracy, którą pracodawca ma obowiązek wprowadzić, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin. Jest to tak zwana przerwa śniadaniowa, do której prawo mają wyłącznie kierowcy pracujący w dobie przez określony przepisami czas. W innym przypadku nie nabywają oni prawa do przerwy śniadaniowej.Eksperci przypominają, że dla celów rozliczania czasu pracy i ustalania uprawnienia do wynagradzania za pracę w godzinach nadliczbowych, ustawa o czasie pracy nakazuje traktować jako dobę 24 kolejne godziny, licząc od momentu, w którym kierowca zawodowy rozpoczyna pracę w danym dniu zgodnie z obowiązującym go rozkładem. Definicja ta nie pokrywa się więc z dobą zegarową.
30- lub 45-minutowa przerwa w czasie pracy kierowcy na odpoczynek
Na mocy art. 13 ustawy o czasie pracy kierowców, kierowcy zawodowemu przysługuje ponadto, po 6 kolejnych godzinach pracy, przerwa na odpoczynek, w wymiarze:👉 nie krótszym niż 30 minut – w przypadku, gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin oraz
👉 nie krótszym niż 45 minut – w przypadku, gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin.
Użyty w treści tego przepisu zwrot „po 6 kolejnych godzinach pracy” wskazuje, że dotyczy on przerwy w czasie pracy. Należy więc odnosić go nie tylko do czasu prowadzenia pojazdu (czasu jazdy), ale i innych czynności, które należą do obowiązków kierowcy, takich jak chociażby uczestnictwo w rozładunku i załadunku towaru. Jeżeli z kolei kierowca w danym dniu pracuje mniej niż 6 godzin, nie ma obowiązku korzystania z powyższych okresów odpoczynku.
Przerwy tej kierowca nie musi wykorzystywać w całości, za jednym razem. Może podzielić ją na okresy krótsze, z zastrzeżeniem jednak, że każdy z takich okresów powinien trwać co najmniej 15 minut i zostać wykorzystany w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie.
Mówiąc o przerwach na odpoczynek z art. 13, należy również pamiętać, że ulegają one skróceniu o przerwę w pracy trwającą 15 minut, którą pracodawca jest zobowiązany wprowadzić, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin (przerwa śniadaniowa). W praktyce więc przerwa 30-minutowa jest liczona jako przerwa trwająca 15 minut, a 45-minutowa – jako przerwa trwająca 30 minut. O ile 15-minutową, śniadaniową przerwę w pracy wlicza się do czasu pracy, w sposób analogiczny nie należy traktować już przerw na odpoczynek. Ustawa o czasie pracy kierowców nakazuje zaliczać je do czasu dyżuru (art. 9 ust. 2).
30- lub 45-minutowa przerwa na odpoczynek nie dla każdego kierowcy
Prawo do odbycia przerwy na odpoczynek, o której mowa w art. 13 ustawy o czasie pracy kierowców, w pewnych sytuacjach może zostać ograniczone. Będzie mieć to miejsce względem tych kierowców, którzy wykorzystali już przerwy w prowadzeniu pojazdu przeznaczone na odpoczynek, zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 i art. 7 ust. 1 i 2 umowy AETR. Do takich kierowców nie stosuje się wtedy przerwy przyznawanej na mocy art. 13. Wynika to z treści art. 27 ust. 4 ustawy o czasie pracy kierowców. Oznacza to tym samym, że przerwy na odpoczynek z art. 13 ustawy o czasie pracy kierowców oraz art. 7 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 i art. 7 ust. 1 i 2 umowy AETR, są zamienne.45-minutowa przerwa w jeździe również z możliwością podziału. Szczegółowe informacje w materiale przygotowanym przez ekspertów Kancelarii Transportowej Legaltrans 📌.
Źródło: Kancelaria Transportowa Legaltrans
