Kolejnego dnia Polacy musieli dotrzeć do odległego o prawie 900 km Teheranu. To było wielkie wyzwanie dla "Jelonka" i jego kierowcy Arka. Było ciężko, zwłaszcza na dziurawych drogach lokalnych, pełnych rozklekotanych ciężarówek zwalniających ruch.
Na autostradzie nie było dużo lepiej – głębokie koleiny i zrolowany przez ciężarówki asfalt maltretowały załogę Jelcza i samą ciężarówkę. Na szczęście im bliżej Teheranu, tym jakość nawierzchni była coraz lepsza. Do stolicy Iranu dojechali nocą, a i tak miasto było totalnie zakorkowane. W końcu przed północą dotarli do ambasady RP, gdzie następnego dnia mieli być gospodarzami wystawy dokumentującej wyprawę na Annapurnę z 1979 roku.
Wystawa, zorganizowana 18 dnia wyprawy, zgromadziła dużo gości, m.in. irańskich urzędników, sportowców, dziennikarzy, fotoreporterów i członków korpusu dyplomatycznego. Frekwencja i zainteresowanie gości wydrzeniami sprzed lat przerosły najśmielsze oczekiwania polskiej ekipy.
Po oficjalnym spotkaniu odbyła się robocza rozmowa z konsulem RP na temat dalszych etapów podróży. Dyplomata przekazał niepokojące wieści z Pakistanu: samobójca zamachowiec na planowanej trasie podróży wysadził ciężarówkę… Trzeba zmienić kierunek dalszej jazdy!
Dziewiętnastego dnia od opuszczenia kraju podróżnicy, wspólnie z przedstawicielami ambasady, udali się na polski cmentarz wojenny złożyć hołd poległym i zmarłym rodakom. Na cmentarzu w Dulab są pochowani polscy uchodźcy z ZSRR, żołnierze gen. Władysława Andersa, a także ponad 43 tysiące towarzyszących im cywilów, w tym 20 tysięcy dzieci. Cztery i pół tysiąca tych dzieci nosiło już mundury – to junacy i junaczki, nazywani wówczas przez prasę w USA najmłodszymi żołnierzami świata.
Ten i następny dzień upłynęły na licznych rozmowach, które uświadomiły załodze, że dotarcie do Indii może być bardzo trudne. Analiza niepokojących informacji, w tym zwłaszcza dotyczących zaostrzającego się konfliktu o Kaszmir, wzbudziła poważne obawy o dalszy los ekspedycji. Wojna w Afganistanie również obniża poziom bezpieczeństwa przejazdu przez Pakistan oraz prowincję Sistan Beludżystan w Iranie – rejon, przez który do tego kraju przedostają się uchodźcy. Ambasador i konsul RP w Teheranie stanowczo odradzili przejazd w stronę pakistańskiej granicy.
Nie zawracamy – zadecydowała załoga Jelcza. Postanawili kierować się 2000 km na południe do portu Bandar-e Abbas, a tam złapać „na stopa” statek, który przetransportuje "Jelonka" do wschodniego Pakistanu, a może nawet do Indii.
Następnego dnia (21) przeszli szkołę tankowania w Iranie. Potrzebny był do tego specjalny karnet, którego oczywiście nie mieli. Na migi dogadali się z irańskim kierowcą ciężarówki, który użyczył swojej karty (oczywiście za niewielką odpłatnością). Pojechali dalej na południe, a temperatura stystematycznie wzrastała. Wkrótce na termometrze w kabinie zabrakło skali - wskazówka przekroczyła 50 st. C. Wiatraki na full, szyby w dół, a pot się lał...
W drodze na południe zatrzymali sie w Kaszan, gdzie przejął ich polecony przez ambasadora tubylec. Po zmroku zostali ugoszczeni przez miejscową rodzinę, która poczęstowała ich lokalnymi przysmakami i udzieliła noclegu. Spędzili tam miłe chwile i dobrze się bawili, mimo iż nikt z Irańczyków nie mówił po angielsku.
Następnego dnia jadąc na południe "Jelczanie" znaleźli się w bajecznej scenerii meczetu koło Kaszan, który w związku z lockdownem wywołanym pandemią COVID-19 świecił pustkami. Polacy dostali zgodę na zwiedzenie świątyni i zostali nawet obdarowani suwenirami. Miła niespodzianka!
Podczas dalszej jazdy w stronę portu zatrzymał ich patrol policji. Ku ich zdziwieniu, funkcjonariusz czekał aż przyjdą pod jego baldachim. Gdy zobaczył gazetę z relacją z wystawy w ambasadzie w Teheranie, machnął ręką i polecił jechać dalej.
Nastał 23 dzień od opuszczenia Polski a załoga ciągle nie miała informacji z portu, czy i w jakim czasie będzie możliwe wysłanie "Jelonka" drogą morską do Pakistanu lub Indii. Spedytorzy szukali takiej możliwości, a w najgorszym przypadku w grę wchodziło również pozostawienie pojazdu w porcie. Władze nie chciały ich jednak wypuścić z Iranu drogą powietrzną, jeśli pozostawią tutaj ciężarówkę.
Co gorsza, Polacy nie mieli potwierdzenia możliwości przedłużenia wiz irańskich, których ważność miała minąć za 4 dni… Cały dzień spędzili w niepewności i nie byli w stanie zachwycać się zabytkami miasta Isfahan, w którym się znaleźli. Dalszy przebieg ekspedycji rysował się w czarnych barwach.
24 dzień wyprawy przyniósł rozsztrygnięcie dylematu – co robić dalej. Niestety, musieli zawrócić do Turcji. Zadecydowało o tym kilka czynników, z których najważniejsze to kończąca się ważność wiz oraz odległy termin wypłynięcia najbliższego statku na wschód. Po wielu próbach rozmów irańska administracja podtrzymała swoje stanowisko i nie wyraziła zgody na pozostawienie Jelcza na terytorium tego kraju.
Przed nimi 800 km w skwarze po dziurawych, wyboistych drogach na zachód. Tam mają spotkać się u tureckiego partnera, który sprawdzi możliwość pozostawienia pojazdu w porcie w Stambule – być może stamtąd uda się wysłać "Jelonka" statkiem na wschód, do Pakistanu lub Indii.
Źródło: www.jelczemwhimalaje.pl
