Niedobory kierowców szybko wymykają się spod kontroli. Zrównoważenie globalnej podaży i popytu na siłę roboczą za pomocą prostych środków mających na celu ułatwienie legalnej imigracji i powstrzymanie wyzysku kierowców niebędących rezydentami to niektóre ze sposobów rozwiązania problemu, wspierania godnej pracy i utrzymania kluczowych usług transportu drogowego powiedział sekretarz generalny IRU, Umberto de Pretto.Plan przedstawia działania, jakie powinny podjąć ONZ, rządy krajowe i branża transportowa:
1. ONZ i organizacje międzynarodowe powinny opracować globalne ramy zawierające jasne wytyczne w celu ochrony kierowców niebędących rezydentami, poprawić warunki pracy kierowców i zwiększyć spójność społeczną oraz zharmonizować standardy kwalifikacji i transgraniczne uznawanie kwalifikacji zawodowych.
2. Rządy krajowe powinny zmienić i egzekwować procedury dotyczące imigracji pracowników w celu ochrony kierowców niebędących rezydentami, ograniczyć biurokrację, aby umożliwić łatwiejszą legalną imigrację obecnym i potencjalnym kierowcom; ułatwić uznawanie kwalifikacji uzyskanych w krajach trzecich za pośrednictwem umów dwustronnych; inwestować i zwiększać egzekwowanie przepisów i regulacji dotyczących transportu drogowego; oraz dofinansowywać krajowe programy szkoleniowe i integracyjne.
3. Operatorzy transportu drogowego – opracować programy integracji dla kierowców niebędących rezydentami, aby zapewnić im takie same warunki jakimi cieszą się krajowi pracownicy; oraz wspierać procesy szkoleń, zarządzania umiejętnościami i certyfikacji.
Panujący na całym świecie niedobór kierowców ciężarówek, autobusów, autokarów i taksówek ciągle się pogłębia. W roku 2022 około 11% stanowisk kierowców było nieobsadzonych. Ponieważ w wielu krajach nawet jedna trzecia kierowców przejdzie na emeryturę w ciągu najbliższych trzech lat, do 2026 r. liczba nieobsadzonych stanowisk kierowców może się zwiększyć ponad dwukrotnie. Rządy, związki zawodowe i firmy transportowe podejmują wiele działań, ale to nie wystarczy.
